Chcecie urządzić wnętrze w stylu z minionych dekad, ale jedyne, na co trafiacie w poradnikach to enigmatycznie brzmiący "styl retro" lub "styl vintage"? W dzisiejszym wpisie rozwiejemy Wasze wątpliwości co do tego, czym tak naprawdę charakteryzowały się tapety lat 50, 60, 70 i 80 w dekoracji wnętrz. Zapraszamy Was do barwnej podróży przez jedne z najbardziej udanych dla tapet dziesięcioleci.
Tapeta lata 50
Ze względu na rozkwit produkcji masowej dekoracje do domu w latach 50. zaczęły być dostępne w wielu kolorach. Oprócz niewątpliwych zalet powstał też problem, jak łączyć ze sobą różne odcienie. Zalecano zestawiać ze sobą paletę barw w sposób monochromatyczny (tj. jeden kolor w różnych tonach), żeby kolorystyka zasłon, tekstyliów i ścian współgrała ze sobą. Inspiracji szukano w stylu skandynawskim, Bauhaus i w Japonii. Po trudnych latach 40. nadeszły czasy, w których ludzie zapragnęli odrobiny lekkości i delikatności wokół siebie. Z tej potrzeby wyrosła miłość do ociekających słodyczą pasteli. Wśród nich królował róż gumy balonowej, zieleń świeżo zerwanej mięty lub odcień Chartreuse, turkus, kolor kremowej pianki, skandynawskie szarości, blade żółcienie i niebieskości. We wnętrzach kochano fiolet hiacyntu, chińską czerwień cynobru, flamingowy róż i koralowy odcień melonowego miąższu. To wtedy zaczął być modny zielony, który jednym przypomina kolor sitowia, a innym skórę krokodylą lub skorupę żółwią – jest przygaszony, bardziej ciemny od butelkowej zieleni.
W latach 50. przestrzeń ścienną wykorzystywano do cna – chętnie tapetowano wszystkie ściany, oklejając zakończenia tapet bordiurą tj. dekoracyjnym pasem. W tej kompozycji podłoga była w kolorze takim samym co ściany, tylko o ton ciemniejszym. Obecnie wyobrażamy sobie w takim zestawieniu pastele, ale ludzie w latach 50. popełniali designerskie harakiri, ponieważ używali odcienia Cordova Brown, czyli ciemnego, głębokiego brązu. Innym pomysłem na tapetę lat 50. jest połączenie zieleni morskiej toni z ornamentem w małe, złote listki, gdyż tapety upstrzone małymi wzorkami to prawdziwy hit tej dekady. W salonie cytrynowe tapety tworzyły zgraną kompozycję z piankowymi obiciami foteli na cienkich nóżkach, każdy w innym kolorze. Mowa tu jednak o odcieniach bardziej stonowanych niż neonowe szaleństwo lat 80. W latach 50. czarno-białe płytki szturmowały wnętrza wielu domów na amerykańskich przedmieściach. Przyczyną tego zamieszania w świecie była Dorothy Draper, antyminimalistyczna projektantka wnętrz. Wylansowała modę na barokowe oraz rokokowe zdobienia w nowoczesnych domach, komponowanie ze sobą różnych wzorów np. pasków z botanicznymi motywami. Moda na tapety w stylu Draper przetrwała do końca lat 60.: złote wzory, motyw róży stulistnej i inne misterne zdobienia, przywodzące na myśl przepych Wersalu, chętnie powielano we wzornictwie. Ponadto kochano motywy kwietne, owocowe, abstrakcyjne, paski, kratki, gwiazdki i groszki. W latach 50. przestały ludzi zadowalać zwykłe, typowe wzory geometryczne, dlatego David Hicks wymyślił tapetę w heksagony. Tapety z motywami w stylu pop-art oraz op-art wykorzystywano chętnie np. w salonie. Jeśli chcecie zaprojektować pokój dziecięcy w stylu lat 50., sięgnijcie po tapety z galaktykami lub planetami.
Tapeta lata 60
- Zostań: lekarzem, prawnikiem, agentem ubezpieczeniowym.
- Miej rodzinę, dzieci.
- Weź kredyt na dom: dom najlepiej na przedmieściach, z basenem, psem i dużym garażem.
- Konsumuj. Dużo i często.
- A kiedy ktoś Ci mówi, że musisz, walcz.
Zbuntowanych przeciwko takiemu porządkowi świata hippisów i tak, koniec końców, połączyło wiele z amerykańską gospodynią domu, chociażby wtedy, kiedy wybierała tapetę do swoich czterech kątów. Stało się tak, ponieważ designerzy zainspirowali się grupą rewolucjonistów ‘68, wywierającą silny wpływ także na lata 70. Wciąż modne były kształty geometryczne, ale w zupełnie innej odsłonie: jeżeli już decydowano się na trójkąty, to takie o nierównych rozmiarach, o falistych bokach czy zatartych konturach. Poprzez nakładanie się na siebie figur prostokątnych chciano uzyskać hipnotyzujące złudzenie ruchu, które dawało piękny psychodeliczny efekt, odzwierciedlający tę epokę fascynacji LSD. Maija Isola wypromowała motyw Kaivo – po rzuceniu na wodę kamienia, powstają kręgi i to właśnie ten kształt chciała odwzorować fińska graficzka na tapecie swojego autorstwa. Fascynacja pastelami z początku lat 60. ustąpiła dominującej palecie barw – kolory miały zwracać na siebie uwagę, a nie być tylko grzecznym uzupełnieniem całości. Pożegnano więc pastele. Ludzie czerpali pełnymi garściami ze sztuki Indii, Hiszpanii i krajów basenu Morza Śródziemnego. Inspiracje Hiszpanią zaowocowały połączeniami czerwieni z głęboką czernią w stylu torreadorów lub tancerek Flamenco. Lubiano komponować różne desenie ze sobą np. tapetę w paski z surrealistycznymi przedstawieniami zwierząt. Naturalne surowce zestawiano ze sztucznymi materiałami – plastik, produkowany na szeroką skalę od lat 50., miał swoje pięć minut także w tej dekadzie.
Tapeta lata 70
Lato miłości weszło z impetem z lat 60. w 70., dlatego wiele wzorów z tej dekady będzie zazębiać się z trendami końca lat 60. Wraz z ruchem hippisowskim do wystroju wnętrz zawitały motywy inspirowane kolorami ziemi i prostota oraz naturalność, zgodnie z hasłem "back-to-nature". Hippisi wypromowali we wnętrzach blade beże, brązy, a także psychodeliczne wzory np. kwadraty o różnorodnych wymiarach z nieregularną linią. Szczególną popularność zdobyły wzory listków – nie musiały być wierne kolorystycznie rzeczywistości, ważny był za to ich kształt. Oprócz listków podium wśród motywów dekoracyjnych zdobyły łezki i krzyżyki. Kwiatom we włosach wtórował flower power na ścianach. Tapeta w kwiaty nie ograniczała się do odwzorowania natury: akceptowano na niej abstrakcyjne motywy roślinne, jak i te o uproszczonej formie. Kochano spaloną pomarańczę i chryzantemowe złoto, moda na naturalność szturmem zdobyła motywy na tapetach. Mariaż brzoskwini oraz szafranu na czekoladowobrązowym tle? A czemu niby nie? Wybierając tapetę w stylu lat 70., warto zainspirować się popularnymi wtedy odcieniami kolorów tęczy:
- elektrycznym niebieskim (prawie cyjanowym)
- pawim niebieskim (wpadającym w zielonkawe tony)
- wściekłym różem lub odcieniem peonii
- zielonym w odcieniu limonki, jadeitu lub avocado
- słomkowym lub słonecznym żółtym
- niebieskim w stylu chińskiej dynastii Ming
- fioletem orchidei
Tapeta z lat 70. musiała występować w parze z rattanowymi meblami czy z lustrem ze złotą ramą w kształcie promieni słońca. Intuicja dobrze Wam podpowiada – te dekoracje wróciły do łask w wystroju wnętrz.
Tapeta lata 80
Co łączy jaskrawy, różnokolorowy strój fitness Jane Fondy ze wzorem w panterkę, białymi szpilkami i sztuczną biżuterią? Skłonność do przesady. W stylu wnętrz lat 80. istniało jednak parę nurtów, dlatego każdy znajdzie w tej dekadzie garść inspiracji dla siebie. Neonowa tapeta geometryczna nie musi być od razu Waszym pierwszym wyborem. Główne inspiracje we wnętrzach w latach 80.:
- 1. Kalifornijska śmietanka towarzyska
- 2. Skąpany w słońcu styl Santa Fe
- 3. Epoka wiktoriańska
- 4. Styl Memphis
Designerów inspirowały wtedy wnętrza zamożnych Kalifornijczyków, w których królowała neutralność przy jednoczesnej skłonności do wybierania luksusowych materiałów i dodatków. Tapeta w stylu kalifornijskim powinna być utrzymana w jak najbardziej jasnej kolorystyce – im więcej beżu, tym lepiej. Jeśli odrzuca Was spokój słonecznej Kalifornii, ale wciąż lubicie prażące promienie słońca, wybierzcie tapetę w stylu Santa Fe (miasta w stanie Nowy Meksyk): miksu kultury natywnych Amerykanów i Hiszpanów. Przytulność Santa Fe można uzyskać poprzez tapetę imitującą naturalne materiały np. drewno. Tapety pastelowe też będą w stylu lat 80., ponieważ przypomniano sobie wówczas o epoce wiktoriańskiej, zestawiającej bogatą ornamentykę wzorów z delikatnym kolorystycznie tłem. Z kolei tapeta w stylu Memphis może być wszystkim, tylko na pewno nie spokojną kompozycją beżu z innymi kolorami ziemi. Styl Memphis zakładał, że forma dekoracji ma iść przed jej treścią: negował kupowanie produktów wyłącznie ze względu na ich funkcjonalność. Tapetując salon w tym stylu, możecie pobawić się kształtami i kolorami, żeby od samego patrzenia na nie poczuć klimat epoki disco. Co powiecie na tapetę w motyw zwierzęcy: leopardzie cętki czy zebra, a jeśli nie, to może taką w błyszczące złotem grochy?
Dzisiaj na Waszym czytelniczym talerzu ląduje duża porcja inspiracji tapetami vintage. Z powodzeniem możecie wykorzystać ją podczas urządzania własnych czterech kątów. Która dekada najbardziej przypadła Wam do gustu?
